کشتی ِ ناخدا

چند تا نکته کوتاه و رک و ساده درمورد کرونا (در حد چیزی که تا الان خودشو نشون داده) :

+ پشت موتور حرف از کرونا شد، موتوری گفت «امروز صبح بهشت زهرا بودم، همینطوری جنازه میاوردن!» بهش گفتیم «خب قبرستونه دیگه، عروس داماد که نمیارن ، جنازه میارن!» ... میگفت «نهههه ، همه رو از بیمارستان میاوردن» ! :-))
آخه چرااا :-)) با همین حرفا نصف هم صنفی‌های تجهیزات پزشکی فروش ما میلیاردر شدن توی این چند روز! والا! انگار هر روز جنازه‌ها رو از زیر دست و پای گاوها توی کارناوال جمع میکردن و میبردن بهشت زهرا :-))
+ گفته بودم که سالها پیش، ما کارمونو از محلول‌های ضدعفونی کننده محیط‌های پرخطر شروع کردیم. الان که بازار داغه، بگم که زیاد خودتونو درگیر خریدن محلول و اسپری نکنین. اب و صابون هم همون کار رو میکنه. هرچند که ژل یا اسپری ضدعفونی، بدرد اینایی میخوره که همش با ادمهای زیادی در ارتباطن و یا سر کار همش به اب و صابون دسترسی ندارن.
+ اولاً اینکه با اینکه خیلی میگن میدونیم این ویروس چیه و چطوری کار میکنه، اما واقعا هنوز دقیقا نمیدونن. آره ، سازمان بهداشت جهانی هم دقیق نمیدونه.
+ متاسفانه ۹۸٪ از پزشکها (مخصوصا و دقیقا در کشور ما) جزو بیسوادترین، پلشت ترین، بی اخلاق ترین و بیشرف ترین موجودات زنده هستن. به درصدی از حرفهاشون و بیانیه‌هاشون و توصیه‌هاشون و الزاماتشون و راهکارهاشون توجه نکنید. (اگه بدونید توی این دو سه روز چه نامه‌ها و بیانیه‌هایی وقیحانه‌‌‌ای نوشتن برای گول زدن مردم و درآمدزایی خودشون...)
+ کرونا در ایران از کنترل خارج شده؟ بله. ... کرونا خطرناکه؟ بله، ممکنه.
+ مثل همیشه به هیچ سیستم ایران و وزارت بهداشت و ستاد بحران، اعتماد نکنید! فکر کنید مورد فوتی قم رو تحویل خانواده دادن و بدون بررسی خانواده ش ، اونا هم رفتن مراسم تدفین و ختم گرفتن و ... حتما صد نفر هم بغل و روبوسی و... :/ یا هنوز خیلی جاها درمورد فضای قرنطینه، کار جدی نکردن. کادر درمان رو الزام به مراقبت جدی نکردن. مشکوکها رو توی ICU یا بخش‌ها نگه داشتن!!! اینا دارن مسابقات فوتبال رو با تماشاگر برگزار میکنن!!! پس کسی جز خودتون بفکر شما نیست.
+ نترسین. به اعداد و ارقام توجه نکنید. کرونا شبیه آنفولانزاست. تب و سرفه و بدن درد و... . پس تا یه سرفه ساده کردین، نرین بیمارستان.
+ به این راحتی کسی نمیمیره. کرونا هم در اکثر موارد، درمان میشه و شده و گذراست.
+ خطر کرونا برای پیرها و اونایی که نقص سیستم ایمنی و تنفسی دارن بیشتره. اگه بطور نرمال آدم سالمی‌هستید، و سیستم ایمنی بدنتون ایده آله، همون رو تقویت کنید. خوب میمونید.
+ به سیستم ایمنی بدنتون اعتماد کنید. خودتون هم کمکش کنید. خوراک خوب، زندگی سالم ، رعایت تمیزی.
+ یعنی با سیستم خوب بدنی، ممکنه ویروس بیاد سمتتون اما شما مبتلا نشید. پس راه مطمئنیه. قوی بمونید.
+ درمورد ماسک هم وسواس بخرج ندید. ماسک زیاد جلوگیری برای ویروس‌ها نداره.
+ محیط‌های عمومی‌، وسایل عمومی‌، همشون ممکنه ناقل ویروس باشن. دستها رو مرتب بشورید.
+ مراقب پدر مادر‌ها ، پدربزرگ مادربزرگ‌ها باشید.
+ کرونا در اطفال بشکل یه سرماخوردگی ساده و گذرا بروز میکنه. پس مراقب انتقال از کودکان سرماخورده معمولی باشید.
+ در کل جو سازی نکنید. روند شیوع ممکنه سریع باشه و این داستان طولانی ادامه داشته باشه. پس بفکر یه سبک زندگی خوب باشید.
+ دست دادن و بغل و روبوسی رو حالا بیخیال شید. فارغ از سیستم ایمنی شما و ناقل‌ها، ویروس خیلی راحت منتقل میشه.
+ زیاد سخت نگیرید، ما روزی ۵۰_۶۰ نفر فقط توی جاده‌ها کشته میدیم. تازه هنوز عید مونده. رقابت بین انتقال کرونا از روبوسی عید و کشته‌های جاده !! مراقبت از کرونا راحتتر از احتیاط در جاده ست! یا میشه گفت «مرگ دست خداست، کرونا صد سال هم به پای پراید نمیرسه»

پ.ن:

+ دوتا مورد از خودم :

بنظرم رای ندادن ، اگه برای کم کردن درصد حضور و نشون دادن عدم مشروعیت نظام ، بوسیله درصد پایینتر آرا باشه، که کاملا کار بیهوده ایه. همه نظام‌ها، انتخابات‌های درصد بالا و پایین زیاد داشتن و تاثیری در روند و محبوبیت و مشروعیتشون نداشته. حالا باز دلایل دیگه باشه، قابل بررسیه.

هرچند که رای دادن بی دلیل و ناشناخته هم خیلی مسخره ست!

مورد دیگه اینکه، آدمی‌که نه کلا به چیزی اعتراض میکنه، نه فعالیت اجتماعی و مدنی‌‌‌ای داره، نه در تظاهرات‌های دی و ابان و ... شرکت کرده. و از ترس از دست دادن چیزی، صداش هم در نمیاد، و نهایتا میاد میگه بخاطر اعتراض و قبول نداشتن، رای نمیدم،، این آدما رو باید نشون یه گوشه بهشون گفت : شما لازم نیست برای هیچ اصلاح و تغییر و انقلاب و اعتراضی، زحمت بکشید. یه موقع خط روو پوستتون میوفته اینقدر تلاش میکنید.

مورد آخر اینکه ، ما یه عمر منتظر موندیم که مجلس و ارگانهای اصلی از دست لاریجانی‌ها خلاص بشه. خدا نکنه حالا باز بیوفته دست قالیباف‌ها و تیمش یا لیست وحدت و لیست اصلاح طلب و... که نه تنها هیچی درست نمیشه، روزهای بدتر و بدتر و بدتری خواهیم دید.

و در ادامه، اونایی که به سوال دوم جواب دادن :

​​​​

چون خسته م، نمیخوام دلیل بدی‌های پیش رو باشم...
.
تا ناشکری وقوع انقلاب اسلامی‌توی این مملکت رو نکرده باشم، وظیفه دارم بیشترین تلاشم رو برای گرفتن نزدیکترین نتیجه به ایده آل‌های فکریم بکنم،من انتخاب نکنم بی فکر انتخاب کرده‌ها بالا میان و برای من و سرنوشتم تصمیم میگیرن پس حداقل به شعور خودم بدهکار نیستم و حق غر زدن و ناله بیخودی رو از خودم میگیرم
.
دشمن! :|
.
چون هیچ گزینه مناسبی نیافتم
.
اعتماد و امیدی به نظام جمهوری اسلامی‌ندارم.....از این به بعد هییییچ انتخاباتی شرکت نخواهم کرد.
.
چون می‌خوام کسی که فکر می‌کنم کارش درسته انتخاب بشه
.
شناختی از افراد کاندید در شهری که به خاطر دانش‌گاه درش حضور دارم رو، ندارم.
.
رای صرفا بخاطر مهری که تو استخدامی‌مهمه
.
چون در اعتراضات اخیر اعتبار کل سیستم در نظرم از بین رفت
.
چون رای من در مشروعیت این حکومت تاثیرگذار خواهد بود،هرچند اندک!
.
شورای نگهبان
.
مطلقا هیچ یک از کاندیداهای محترم رو لایق تکیه زدن به صندلی مجلس نمی‌بینم
.
که چی بشه! که چی عوض بشه! که چه تغییری ایجاد بشه!
.
نمی‌خوام بخاطر یه برگه مشغول الذمه کسی یا چیزی باشم!
.
ما به هر دلیلی رأی بدیم، جمهوری (؟) اسلامی‌(!) صِرف شرکت در انتخابات رو یک پاسخِ «آری» به رفراندوم فرضیِ احمقانه‌ش می‌دونه! (به‌جای برگزاری رفراندوم!) و اینو بارها و بارها همه جا گفته! من این نظام رو مشروع نمی‌دونم و پاسخم به رفراندوم احمقانه‌شون «خیر»‍ه.
.
به نظام معتقدم:) و می‌خوام کمک کنم همینو کامل و اصلاح کنیم نه اینکه بکوبیم از اول بسازیم
.
چون سیاست صفر و یکی نیست. یه رای من ممکنه آدمی‌رو بفرسته مجلس که ده نباشه، ولی مثلا شیش باشه به نسبت بقیه که صفر و یک و بعضا منفی‌ان حتی!
.
تا حالا همیشه رای دادم. اما حالا دیگه ته دلم امیدی به رای دادن ندارم. یعنی حس میکنم حتی اگه ادم خوبی تو لیست باشه هم کاری نمیتونه بکنه چون دستش بسته است. البته برای این انتخابات چون ایران نیستم کلا رای هم نمیتونم بدم اما نظر کلیم اون بود.
.
برام مهمه. هنوز امیدوارم. دغده مندم. نمیتونم به کشورم بی تفاوت باشم حتی اگه یک درصد شانس بهتر شدن شرایط رو داشته باشیم.
.
به دلیل ماجرای آبان و ساقط کردن هواپیما
.
به نظرم رای دادن هم یک وظیفه شرعیه و هم یک وظیفه ملی و به هرحال امتیازیه که داریم، شاید اون کسی که از نظر من مطلوبه رای نیاره اما رای دادنم به اون فرد، باعث میشه که اون فرد امید بیشتری کسب کنه. با تلاش بیشتری به جلو حرکت کنه و هم پیغامیه برای پدرخوانده‌ها که بفهمن که کم کم داره دوران پدرخواندگی و دیکته کردن یک لیست به مردم، به پایان میرسه، البته یک عامل مهمی‌که باعث قدرت گرفتن پدرخوانده‌ها شده، قانون انتخاباته که با اصلاح قانون انتخابات، دوران پدرخوانده زودتر به پایان میرسه
.
چون حس میکنم با رای دادنم در گند زدن به سرنوشت ملت و کشور سهیم‌تر میشم
.
نشون بدم که راضی نیستم از اوضاع.
.
رای میدم چون به کار نیاز دارم
.
کنار کشیدن هم نوعی از مبارزه است. وقتی موازنۀ قدرت برابر نیست. وقتی تعامل، مواجهه و حتی رودررویی هم جواب نداده، شاید باید کمی‌کنار کشید و به طرف مقابل فرصتی برای پذیرش عواقب این میزان از قدرت‌نمایی رو داد. همین.
.
یک: عذاب وجدانی که برای رفتن پای صندوق رای قبلی دارم حالا هم دست از سرم برنداشته. دو: کاندیداهای شهر ما دو دسته‌‌ن یه دسته اون‌هایی که دوره‌های قبل نماینده بودن. دسته دوم هم افراد جدیدی هستن. دسته‌ اول به جز اشتغال برای بخشی از جامعه و آوردن تجهیزات ام.‌آر‌.آی و چند کار دیگه. هیچ کار خاصی انجام ندادن برای مردم. از طرفی این‌جا کاندیداها اگه هم‌دهاتی خودت و فامیلای خودت نباشن حتما هم‌دهاتی همسایه‌ات هستن بعد می‌بینی نماینده‌ات آه در بساط نداشت ولی دختراشو تو دوره‌ نمایندگیش شوهر داد. بچه‌ آوردن و از کلی از خدماتی که تو تهران بهشون ارائه می‌شه استفاده کردن و بعد پز خونه هفتصد میلیونی باباشونو برای ملت می‌دن. البته قبول دارم که کلی از این حرفا شایعه است و با هر کس که الکی پخش می‌کنه این حرفا رو برخورد می‌کنم. برای دسته دوم هم این‌جا طایفه‌ای رای می‌دن من اگه برم اطلاعات جمع کنم و تحقیق کنم و یه نفر درست اگر وجود داشته باشه بین اینها (چون کسی بوده که دوره قبل خیلی بهتر از بقیه عمل کرد و حداقلش کلی جوون غریبه رو سرکار برد. ولی رد صلاحیت شد. اینارو با چه معیاری آوردن من نمی‌دونم. بروشور و کارت تبلیغاتی دو نفرشون رو خوندم و کلا ناامید شدم. ) هم انتخاب کنم. من چه طور می‌تونم رای ملت رو به این افراد تغییر بدم و جمع کنم در صورتی که ملت ما اصلا خرد و سواد کافی رو ندارن. سه: فکر می‌کنم حتی اگه یه نفر درست هم بره مجلس هیچ تاثیر چندانی نداره. مثلا همین قضیه بنزین. من با اصلاح و تغییر تدریجی موافقم و سعی می‌کنم ایران بشه جایی برای زندگی هشتاد میلیون نفر ولی کسی رو نمی‌بینم که تغییری بخواد. این‌جا یکی حرف تغییر هم بزنه کشته می‌شه. چهار: من از این حکومت ناراضی‌ام برای من فرق نمی‌کنه کی با چه قیافه‌ای می‌خواد بالا بشینه من فقط رضایت مردم و خودم رو می‌خوام. و با رای ندادنم نشون می‌دم که راضی نیستم. پس قضیه رای سفید دادن هم‌ کنار می‌ره.
.
چون هیچ باوری برای درست کردن شرایط حال حاضر برام نمونده
.
واجبه
.
برای اینکه امید دارم به تغییر وضع موجود و از چندین و چند سال پیش امید داشتم به سرلیست وحدت
.
حتی یه بار نشده گسایی که رای میارن وعده‌هاشونو عملی کنن! حتی یه بار! رای میارن،بخور بخورشونو میکنن میرن... کسایی هم که میخوان واقعا کاری کنن و واقعا دلشون با ملت و آبادانیه،اصلا صلاحیتشون تایید نمیشه...
.
اولا حقمه که بتونم در جامعه م تاثیری که می‌خوام رو بذارم. مثلا این چند سالی که هیچ نماینده‌ای در حاکمیت و اداره مملکت نداشتم واقعا حس بدی داشتم. ثانیا اگه معتقدم که جامعه‌م باید به سمتی بره وظیفه هم دارم که اون تغییر رو ولو اندک (در حد یک رای بیشتر به کسی که می‌تونه بازنده باشه و کم کردن چند صدم درصد از رای اونی که مضره به نظرم) اعمال کنم
.
چون از غر زدن و دست رودست گذاشتن موثرتره و وقتی میدونیم چه اعتراض داشته باشیم چه نداشته باشیم این مجلس تشکیل میشه پس به نظرم باید رای بدیم حداقل اونایی که افکارشون با ما همسوتره و فکرمیکنیم اصلح ترند رای بیارن!
.
حرفای شما رو من باب رای دادن قبول دارم ولی نرسیدم کاندیدا‌ها رو بررسی کنم و واقعیتش دیگه اعتقادی به این حکومت ندارم. نه به خاطر دروغ و هواپیما و فریب‌های رسانه ای. این جیزا تو همه کشورها هست بلکه به خاطر اختلاف طبقاتی که داره تو اقشار مختلف جامعه به شدت نمود پیدا می‌کنه و شاید بهتره بگم نمود پیدا کرده و شدیدا آزارم میده. سوالی که همیشه از خودم می‌پرسم: واقعا دلیل این همه تفاوت چیه! چرا یه عده هیچ ندارن. هیچیه هیچی‌ها...دکتر بدبخت به معنای واقعی کلمه که می‌گن که مطمئنم حتما دیدین و یه عده تا خرخره پر هستن. چرا یکی باید لنگ شهریه کلاس فلان برای بچه با استعدادش باشه ولی یکی دیگه فقط یه تومن هزینه شامش بشه...من اینا رو نمی‌فهمم...این چیزا تو محل کارم جدیدم که یه خیریه س بیشتر داره به چشمم میاد. امروز بچه‌‌‌ای رو دیدم ۵یا ۶ ساله..خیلی ناز بود دکتر..ن واقعا احساسی ندارم ولی این بچه شدیدا معصوم و خواستنی بود. رفتم عقبه شو پرسیدم، می‌گفتن که مدر و مادر جدا شدن و با مادربزرگش زندگی می‌کنه. از ساعت ۸میاد کتابخونه تا ۲ ظهر...اصلا فکرشو بکن دکتر.عمق فاجعه خیلی بیشتر ازین حرفاس...بعد این پدر سوخته‌ها می‌خوان چه غلطی بکنن دقیقا
.
شورای نگهبان و روال بررسیو قبول ندارم
.
فکر میکنم مجلس ِ خوب میتونه یه کاری بکنه. حتی تغییر پایه‌های اصلی
.
رای میدم که بعدا بتونم نقد بکنم. وگرنه باید خفه بمونم
.
رایو کی داده کی گرفته؟
.
دووووس دااااارم
.
نمیدم چون اینا حال میکنند
.
پووففففف
.
من که میگم مجلس ما که یه تیم نیستن. حتی اگه دوتا مخالف و آشوبگر خوب توی مجلس باشند میتونند قواعد بازی رو به هم بریزن
.
خب باید رای بدیم که توی اصلاح ساختار نقش داشته باشیم دیگه واقعا کسی که الان به تغییر نظام و رای ندادن و این فاز‌ها فکر میکنه ، فهم و سواد سیاسی اجتماعی خوبی نداره. رای ندادن باعث چی میشه؟ اینکه یه مشت احمق برن مجلس. اینکه حتی سعی نکنیم که وضعمونو درست بکنیم.
.
عدم مشروعیت نظام
.
حقمونه رایمونه نظرمونه
.
ادمی‌پیدا نکردم که با قبلیا فرق داشته باشه شاید ضعف من بود
.
1-حس شرمندگی میکنم جلوی کشته شدگانی که این رژیم عاملش بوده. 2-یک درصد هم حس نمیکنم تاثیری داشته باشه.مخصوصا با این ردصلاحیت‌های عجیب.
.
وصیت حاج قاسم
.
به نظرم ما الان توی یه مقطعی از تاریخیم که شیعه حکومت داره این فرصتی نیست که توی تاریخ راحت به دست اومده باشه چیزی که برای من مهم اثبات کار امدی این حکومتس پس ترجیح میدم تاییدش کنم و درجهت اصلاحش با انتخاب ادمای درست تلاش کنم
.

بقول یه بزرگی، سینما یه قوانین و استانداردهایی داره که البته خیلی انعطاف پذیره. بر اساس اوناست که تعیین میشه یه فیلم خوبه یا بد. پس فقط با بررسی اون موارد شامل فرم و محتوا و... میشه گفت «سینما» درست اجرا شده یا نه. اما داستان سلیقه و گیشه فرق میکنه. ممکنه یه فیلم سبُک و بی ارزش (از نظر سینمایی) خیلی فروش داشته باشه، و بالعکس. پس چیزایی که من میگم یا شما درمورد فیلمها میگید، از نظر خودتونه. یه نوع دیدگاه و سلیقه ست. و ممکنه از نظر بقیه همون باشه یا کاملا برعکس! منتقدهای این دور و زمونه هم اکثرشون (۹۹ درصد) سواد سینمایی درستی ندارن. و مثل سلبریتی‌های اینترنتی که هزارتا متخصص گردشگری و تورلیدر و عکاس و تستر غذا و... اینا طی این سالها درست شدن، اینا هم هستن. تازه جدای از نظرات سلیقه ایشون ، باید اخلاق گهشون هم درنظر گرفت. منتقدهای زیادی میشناسم که بخاطر مورد توجه قرار گرفتن توسط بازیگرها و کارگردانهای بزرگ و معروف، ازشون تعریف خوب میکنن! یا برای اینکه باهاشون کار بکنن و... هزار دلیل دیگه، از مافیای تبلیغات گرفته تا... . مثلا اگه فیلمی، عوامل مهمی‌نداشته باشه، چون سودی براشون نداره، راحت خرابش میکنن.
یه سری از اتفافاتی که سالهای اخیر میوفته در مورد موضوعات فیلمهاست. موضوعاتی که بعضیا توی واقعیت ندیدن، یا درگیرش نبودن، و وقتی توی فیلمها میبینن، میگن «این چه موضوعیه؟! چه مزخرفیه؟ ما اصلا این چیزها توی ایران نداریم؟!!» اتفاقی که درمورد ابدو یک روز ، مغزهای کوچک ، متری شیش و نیم .... و اخیرا «تومان» افتاد. که بقول خیلی‌ها، موضوع اغراق شده شرطبندی و بسیار الکی و غیر واقعی بیان شده. برای منی که الان هم هر روز وسط این آدمها هستم و در روز بهم زنگ میزنن و درمورد تیمها و بازیها و نتایج ازم میپرسن برای شرطبندی با مبالغ عجیب و غریب و کارهای معتادگونه ، این فیلم اونقدر خوب و واقعی و ملموس بود که حس کردم کارگردان واقعا وسط این داستانها زندگی میکنه. (واقعا کارگردان ، بچه گنبد ه و شمال هم معدن شرطبندی) . یا مثلا درمورد فیلمهای اراذل و اوباش و باندهای خلاف تهران، برای منی که بچه گمرک هستم و خیلی سال کارم لولیدن بین اینا بوده و درگیری‌ها و شر کردن‌های وحید مرادی و‌هانی کُرده و جواد عراقی و عزیز و رحیمی‌ها رو از نزدیک دیدم، دیدن فیلم «متری شیش و نیم» و «مغز‌های کوچک» و «شنای پروانه» ، کاملا واقعی و خوبه.
پس ، برای فیلم دیدن ، زیاد به حرف‌های من و یا اوسگولهایی که تا حالا از گیشا پایینتر نیومدن، توجه نکنید. از اهلش بپرسید تا بهتون بگن که چقدر واقعیه. نهایت کار فیلم، ایجاد سرگرمی‌هستش و گیشه با سلیقه‌های مختلف شکل میگیره. زیاد سخت نگیرین.